این روزا رو صورت خیلی از ما آدما یه نقاب پیدا میشه . دیگه کم پیش میاد خودمون باشیم. برای دلخوشی بقیه و یا شاید خودمون هر لحظه یه رنگیم . این روزا یه دزد راحت میتونه به شکل یه آدم مورد اعتماد در بیاد و به کار خودش برسه . راحت میشه یه جور دیگه جلوه کرد . راحت میتونیم با یه کم سیاست دل یه آدم رو به رحم بیاریم . ما آدما بازیگرای ماهری شدیم . خیلیامون داریم نقش بازی می کنیم . هر ثانیه یه رنگیم یه بار مشکی یه بار سفید ، یه بار خوب یه بار بد ، فقط بستگی به موقعیتمون داره . اما خیلی سخت می تونیم امثال خودمون رو تشخیص بدیم . همون طور که راحت فریب میدیم راحت هم فریب می خوریم . بالاخره از یه جا و یه نفر ضربه می خوریم و تازه اون موقع معنی کارامون رو می فهمیم . ولی شاید اون موقع برای به دست آوردن قلبایی که شکوندیم خیلی دیر باشه . پس چرا از همین الآن حواسمون به خودمون و اطرافمون نباشه ؟نمی گم دیگه نقش بازی نکنیم . تو دنیای هزار رنگ امروز خیلی سخت میشه خودت باشی . فقط حواسمون به دور و برمون و ارزش قلب آدم ها باشه و نباید بذاریم دیر بشه . علاوه بر دیگران باید حواسمون به خودمون هم باشه و تا ایسان بودن کسی برامون ثابت نشده به اون آدم اعتماد نکنیم
وقتی طوفان حوادث سعی می کنه نابودمون کنه می تونیم سه جور باشیم . اول این که مثل شن و ماسه ی کنار دریا باشیم با یه موج کوچیکی از مشکلات خودمونو به دست دریا بسپاریم با دریا بالا و پایین بشیم و تا آخر عمر با مشکلات بسوزیمو بسازیم این جوری هیچی از زندگی واقعی نخواهیم فهمید اما راه بعدی اینه که مثل یه صخره کوچیک باشیم و با هر موج مقداری از وجودمونو به دست حوادث بسپاریم اینجوری ممکنه تو روزای آروم دریا فارغ از مشکلات باشیم اما هیچ وقت تیکه هایی از وجودمونو که به دست طوفان حوادث سپردیم یادمون نمی ره راه سوم یا شاید راه آخر اینه که مثل کوه استوار باشیم و در برابر سختی ها و مشکلات محکم وایسیم اینجوری شاید دنیا و مردمش بتونن بتونن به خیال خام خودشون تیکه هایی از وجودمونو جدا کنن اما برای ما مشکلی پیش نخواهد اومد چون همیشه می دونیم چیزای بزرگتری داریم که اگه تمام دنیا هم با هم متحد بشن نمی تونن ازمون بگیرنش انتخاب دست خودمونه . با یه موج نابود بشیم ، ذره ذره وجودمونو از دست بدیم یا مثل کوه در برابر مشکلات وایسیم . 
